...γι’ αυτό κ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι…..

" τι δεν θα δινα για να μπορώ να ονειρεύομαι....
χωρίς όρια, χωρίς πρέπει

απλά να ονειρεύομαι…
να κοιτάζω το φεγγάρι… και να ελπίζω πως κάπου…
υπάρχει μια σκάλα που θα μας ανεβάσει όλους εκεί ψηλά...
να κοιτάζω τη θάλασσα …και να μην σκέφτομαι τίποτα…
να απολαμβάνω μόνο το απέραντο γαλάζιο της…

να σηκώνω τα χέρια στον ουρανό και να αγγίζω τα αστέρια…
να περπατάω στη βροχή…να μυρίζω το βρεγμένο χώμα…
και να ακούω μόνο τον άνεμο..
να μου ψιθυρίζει όσα η ψυχή μου θέλει να μου πει..

να βλέπω τα πουλιά που πετούν….
και να γίνομαι κ εγώ ένα από αυτά…
να παρατηρώ τα σύννεφα… κ σαν μικρό παιδί…
να νοιώθω πως περπατάω πάνω τους…

να προχωράω στο δρόμο
κ δίπλα μου να βλέπω τους αγγέλους μου…
όχι δυστυχισμένους και ξεχασμένους ανθρώπους…

να κλείνω τα μάτια μου κ να δακρύζω…
όχι επειδή φοβάμαι…
μα επειδή δεν χωρούν την ομορφιά του κόσμου…

να παίρνω μια κιθάρα και με την μελωδία της…
να πλάθω εικόνες κ να ξεδιπλώνω τα συναισθήματα μου…

να κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια…
κ να βλέπω τις αλήθειες που κρύβουν μέσα τους….

με κούρασε η ψευτιά σας…τα δήθεν «πρέπει» σας….
με πονάει το ψεύτικο χαμόγελο σας, το ψεύτικο κλάμα σας…
οι ψεύτικες, αγκαλιές σας, τα ψεύτικα φιλιά σας…

εγώ ονειρευόμουν πάντα έναν κόσμο όμορφο γεμάτο αλήθειες… γεμάτο αγάπη…
γεμάτο ελευθερίες…εσείς μπορεί να θάψατε τα όνειρα σας… να ξεχάσατε… εγώ όμως όχι….

γι’ αυτό κ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι… ό,τι κ αν μου λέτε εσείς…."

Δύναμη ψυχής του πατέρα!

www.godtube.com/view_video.php?viewkey=8cf08faca5dd9ea45513


Ο Dick Hoyt είναι ένας συνταξιούχος του Αμερικανικού στρατού, ζει
στην πόλη Holland της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. και είναι σήμερα 68 ετών. Πριν
από 46 χρόνια η σύζυγός του Judy έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι που το
ονόμασαν Rick. Η γέννα ήταν δύσκολη καθώς ο ομφάλιος λώρος είχε μπλεχτεί
γύρω από το λαιμό του εμβρύου σταματώντας την αιμάτωση του εγκεφάλου τα
πρώτα κρίσιμα λεπτά της ζωής του.
..
Τελικά o Rick έζησε αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του δεν
θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει. Η ολιγόλεπτη αυτή
στέρηση του οξυγόνου κατέστρεψε το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει
την κίνηση των άκρων και της ομιλίας.
..
Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελέγχει τις κινήσεις του κεφαλιού...
..
Οι γιατροί τους πρότειναν να βάλουν το Rick σε ένα ειδικό ιατρικό κέντρο για
παιδιά με τέτοια προβλήματα όπου θα τύχει της καλύτερης δυνατής φροντίδας.
Τότε ο Rick ήταν 9 μηνών.
..
Οι Hoyt ήταν κατηγορηματικοί. Τα ματάκια του Rick ακολουθούσαν τις κινήσεις
τους μέσα στο δωμάτιο. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους θα
έμενε για πάντα "φυτό". Πήραν την απόφαση να μεγαλώσουν τον Rick μαζί με τ'
αδέλφια του σαν ένα φυσιολογικό παιδί.
..
Όταν ο Rick ήταν 11 ετών τον πήγαν στο Πολυτεχνείο του Tufts University στη
Βοστόνη και ζήτησαν από τους μηχανικούς μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να
βοηθήσουν το παιδί να επικοινωνεί.
..
Μόλις ο επικεφαλής καθηγητής είδε το παιδί, τους είπε: "Αδύνατον. Ο
εγκέφαλος ενός τέτοιου παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί τίποτε!"
..
"Σας παρακαλώ, μιλήστε του." Είπε ο Dick. "Πείτε του κάτι. Πείτε του ένα
αστείο!"
..
Ο καθηγητής είπε στον Rick ένα ανέκδοτο και ο Rick γέλασε.
..

Λίγους μήνες αργότερα οι μηχανικοί του Tufts έφτιαξαν ένα
σύστημα με το οποίο ο Rick με διάφορες κινήσεις του κεφαλιού μετακινούσε ένα
κέρσορα, επιλέγοντας γράμματα και σχημάτιζε λέξεις στην οθόνη ενός
υπολογιστή. Αυτό ήταν! Το παιδί άρχισε να επικοινωνεί... Η πρώτη φράση που
έγραψε στον υπολογιστή ήταν: "GO BRUINS". Είναι μια έκφραση των Αμερικανών
για να ενθαρρύνουν την ομάδα τους. Bruins είναι η ομάδα χόκεϊ της Βοστόνης.
Έτσι το παιδί έδειξε μια σαφή προτίμηση προς τον αθλητισμό.
..
Αργότερα πήγε στο σχολείο. Όταν ήταν 15 ετών ένας συμμαθητής του
τραυματίστηκε σε τροχαίο και το σχολείο οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου 8
χιλιομέτρων προς τιμήν του. Όταν ο Rick γύρισε στο σπίτι είπε στον πατέρα
του: "Μπαμπά θέλω να τρέξουμε για τον Στιβ".
..
Ο Dick σάστισε, Πως ένα "γουρουνόπουλο", όπως συνήθιζε να λέει για τον εαυτό
του, που δεν έτρεξε ποτέ πάνω από ένα χιλιόμετρο συνεχόμενο, θα έσπρωχνε ένα
αναπηρικό καροτσάκι για 8 χιλιόμετρα; Το δοκίμασε. Και τα κατάφεραν. Μετά ο
Dick ήταν "παράλυτος" για δυο βδομάδες.
..
Ο Rick είπε στον πατέρα του: "Μπαμπά, όταν τρέχαμε, ένοιωθα ότι δεν είμαι
πια παράλυτος. Ένοιωθα να τρέχω κι εγώ μαζί σου!" Αυτή η μέρα άλλαξε την ζωή
των Hoyt για πάντα. Ο Dick δάκρυσε. Αποφάσισε να τρέχει μαζί με το γιο του
όσο πιο συχνά μπορούσε. ’ρχισαν εντατική προπόνηση και 2 χρόνια αργότερα
ήταν έτοιμοι για το μεγάλο αθλητικό γεγονός. Τον Μαραθώνιο της Βοστόνης του
1979. Δεν κατάφεραν να πάρουν επίσημη συμμετοχή αλλά έτρεξαν και τερμάτισαν!
..
Τα επόμενα χρόνια πήραν και επίσημη συμμετοχή.
..
Η επόμενη πρόκληση ήταν το τρίαθλο. Ένα αγώνισμα συνδυασμός από τρέξιμο,
ποδηλασία και κολύμπι. Οι Ολυμπιακές αποστάσεις για το τρίαθλο είναι:
τρέξιμο 10 χλμ., ποδηλασία 40 χλμ. και κολύμπι 1.5 χλμ. Ο Dick αποφάσισε να
το δοκιμάσει κι αυτό. Και τα κατάφερε. Και όσο ο Dick ανέβαζε τον πήχη και
δοκίμαζε πιο δύσκολες διοργανώσεις, τόσο ο Rick ένιωθε λιγότερο την
τετραπληγία του. Γίνονται πολλές διοργανώσεις τρίαθλου ανά τον κόσμο σε
διάφορες αποστάσεις. Η κορυφαία όμως δοκιμασία για υπεραθλητές ψυχής είναι
το λεγόμενο Ironman τρίαθλο που διεξάγεται στη Χαβάη. 3,8 χλμ. κολύμπι,
Μαραθώνιος (42.195μ. τρέξιμο) και 180 χλμ. ποδηλασία! Μια δοκιμασία 15 ωρών
για σώμα και ψυχή γι αυτούς που αποδεικνύουν ότι η θέληση μπορεί να νικήσει
την σωματική εξάντληση.
..
Ο Dick το επιχείρησε 6 φορές. Και τερμάτισε και τις 6! Μεταφέροντας πάντα
τον γιο του, Rick. Κολύμπησε 3,8 χλμ. σέρνοντας μια φουσκωτή βάρκα μέσα στην
οποία ήταν ο Rick, έτρεξε 42 χλμ. σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι του
Rick και ποδηλατούσε για 180 χλμ. κουβαλώντας και τον Rick. Κάτι που πολλοί
αθλητές δεν καταφέρνουν ούτε μόνοι τους.
..
Από το 1979 που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, ο Dick και ο Rick
Hoyt (Team Hoyt) συμμετείχαν σε 958 αθλητικά γεγονότα μεταξύ των οποίων 224
τρίαθλον, 6 Ironman τρίαθλον, 65 Μαραθώνιους, τους 25 στη Βοστόνη και 20
δίαθλα με ένα απ' αυτά το1992, να διασχίζουν τις Ην. Πολιτείες από Βορρά
προς Νότο τρέχοντας και ποδηλατόντας για 45 μέρες καλύπτοντας 5.976 χλμ!
..
Πέρυσι σε ηλικία 67 ετών ο Dick και 45 ο Rick τερμάτισαν για 25η φορά στον
Μαραθώνιο της Βοστόνης, στην 5.083η θέση μεταξύ 10.000 αθλητών.Το 1992
τερμάτισαν με χρόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, 35 λεπτά πάνω από το παγκόσμιο
ρεκόρ. Τότε κάποιοι παρότρυναν τον Dick να τρέξει μόνος του μια και ήταν
σίγουρο ότι θα κατέγραφε χρόνο μέσα στους καλύτερους του κόσμου. Η απάντηση
του Dick ήταν άμεση και μονολεκτική. ΟΧΙ. Τρέχω για να αισθάνεται καλύτερα ο
γιος μου και όχι για το ρεκόρ. Ο Rick κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο
πανεπιστήμιο και όταν αποφοίτησε δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστημίου για
να εργαστεί στις υπηρεσίες του, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.
..
Ο Dick ανακηρύχθηκε ο ΠΑΤΕΡΑΣ του αιώνα και συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε
μαραθώνιους και τρίαθλα όποτε οι υποχρεώσεις του Rick το επιτρέπουν.
Πρόσφατα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη των Hoyt ρώτησαν τον Rick, μετά απ'
όλα αυτά τι δώρο θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του. Ο Rick έγραψε στον
υπολογιστή:
..
"Θα ήθελα, έστω και για μία φορά, να καθίσει ο πατέρας μου στο καροτσάκι και
να τον σπρώχνω εγώ."

..... Να σε προσέχεις....!! (πως επιλέγουμε το κράνος μας)

σου μιλάω... σου μιλάω...

ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΣΙΩΠΗ

S' enan kosmo ilektriko

Τι σου 'κανα και πίνεις ..

Να γιατί ο Έρωτας είναι τυφλός!!

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανίατη πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
'Τι είναι το κρυφτό;'
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά.
Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη.
Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.
Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

....1000,μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν την Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για Θεολογία.
Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

 (από αρχειάκι που κυκλοφορεί)

Πόσο σ'αγαπώ

"Σ' αγαπώ" Μια τοσοδούλα πρόταση...

ΠΡΟΣ........ΕΥΧΗ

"Άναψα δύο κεριά

Ένα για την αγάπη

Τ’ άλλο για την ελπίδα

Έκανα δυο ευχές

Να βγουν τα όνειρα σου

Και να μην πληγωθείς ποτέ

σε πύρινους κύκλους

την ψυχή μου βυθίζω

με δαυλούς την σπηλιά ανιχνεύω

και με χέρια πινέλα

ζωγραφίζω μορφές

άναψα δυο κεριά

ένα για ευχαριστώ

τ’ άλλο για την εμπιστοσύνη"

Ποίημα του mat.

(Wednesday, February 07, 2007)

Από τα πιο όμορφα ποιήματα που έχω διαβάσει!!!...

Μιχάλης Χατζηγιάννης - Μοιάζουμε

El Condor Pasa

Αφιερωμένο στον George.... (xlimitzoura)

Boulevard of Broken Dreams - Greenday Lyrics

from George.... xlimitzoura! ;)

Ώρα για να ευθυμήσουμε!!

Μια εικόνα χίλιες λέξεις!!


ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ!!!

• Ποίοι είναι οι αρχικοί χρόνοι του ρήματος 'πάρειμι';

Πάρειμι, Γδύσιμι, Στήσιμι κι Κάνι μι Δικήςςς!

• Πως ζητάμε ρύζι με κοτόπουλο από έναν Λαρισαίο;

- Ένα ΠΛΙ ΜΙ ΡΥΖΙ

• Ήταν μια Λαρισαία. Μια μέρα λοιπόν της λέει η κόρη της:

- Mαμά, θέλω να γίνω σταρ.
Και η Λαρισαία απαντάει:
-Μωρ δεν πα να γένεις και κριθάρ? τι μι νοιάζ...

• Δυο Λαρισαίοι παίζουν το παιχνίδι των ερωτο-απαντήσεων.

-Πες μι, ήνα έλληνα ποδουσφαιριστή που ήπαιζε στην Ελλάδα και τούρα παίζει στου εξωτερικού;
-Τσάρτας, του απαντά ο άλλος.
-Ούι βλάκα, αυτό ήνι γιοφύρ...

• Πάει ένας Λαρισαίος να αγοράσει ένα αυτοκίνητο. Ο πωλητής:

- Τι θα θέλατε κύριε;
- Ένα αυτουκίνητου... λέει ο Λαρισαίος
- 4 X 4; ρωτάει ο πωλητής
- Τι να του καν κύριεμ, 3 χ 3 ίνι του γκαράζ μου, που να του βαλ 4 X 4;
- Να πάρετε ένα Almera του προτείνει ο πωλητής
- Ααα κοίταξι να δεις, ιγώ σήμιρα του θέλου, όχι άλλ ? μέρα! λέει ο
Λαρισαίος
Τέλος πάντων παίρνει ένα αυτοκίνητο ολοκαίνουργιο. Σταματάει στο
περίπτερο να πάρει τσιγάρα και ξεχνάει αναμμένο το φλας. Ένας περαστικός του
λέει:
-Το φλας...
Ο Λαρισαίος γυρνάει: Και βεβαίως το φλάω άνθρωπέ μου, σήμιρα του πήρα!

Πριν πάει σπίτι, λέει να πάρει κάτι δώρα για την κόρη του, την γυναίκα του
και τον γιο του....
Πάει λοιπόν για την κόρη σε ένα μαγαζί με εσώρουχα.
Πωλήτρια: Καλησπέρα, τι θα θέλατε;
- Ένα εσώρουχο για την κόρημ
- Σλιπ; του λέει η πωλήτρια
- Aμα δεν με λειπε θα ρχόμουν κοπέλαμ; της λέει ο Λαρισαίος.

Πάει μετά να πάρει μια φωτογραφική μηχανή για την γυναίκα του.
Μπαίνει στο διπλανό κατάστημα:
- Καλησπέρα σας, πως μπορώ να σας φανώ χρήσιμη; του λέει η πωλήτρια
- Θέλου μια φουτουγραφική μηχανή!
- Με φλας; τον ρωτάει η πωλήτρια
- Γιατί, άμα σε φλίσου θα μτι δώσεις τζάμπα; λέει ο Λαρισαίος

Τέλος, πάει να πάρει και μια κολόνια για τον γιο του. Του λέει ο πωλητής:
- Τι θα θέλατε κύριε μου;
- Μια κολόνια θα θίλα
- For men; τον ρωτάει ο πωλητής
- Α όχι! Αφόρητη! του λέει ο Λαρισαίος.... ιγού θέλου νατ φορέσου πρώτους!!

Κουρασμένος, το βραδάκι πάει σε ένα μπαρ. Λέει λοιπόν στον μπάρμαν:
- Ένα κνιάκ!
- Μεταξάς; ρωτάει ο μπάρμαν
- Γιατί; σι τρών; απαντά ο Λαρισαίος
Την ίδια στιγμή μπαίνει ένας άγγλος στο μπαρ και λέει:
- Two beers
Γυρνάει ο Λαρισαίος αγριεμένος και του λέει:
- Ααα κοίταξι να δεις, ισί τουν περνς όχι ιγώ!

Αυτά που θα 'λεγα σε σένα

Zucchero - Baila Morena

ήξερες ότι...

"Ήξερες ότι αυτοί που εμφανίζονται να είναι σκληροί στην καρδιά, είναι
στην πραγματικότητα αδύναμοι και ευαίσθητοι;
Ήξερες ότι αυτοί που περνούν τον χρόνο τους προστατεύοντας τους άλλους
είναι που πραγματικά θέλουν κάποιον να τους προστατεύει;

Ήξερες ότι τα τρία πράγματα που είναι πιο δύσκολο να ειπωθούν
είναι:

Σ' αγαπώ. Λυπάμαι. Βοήθησε με.

Ήξερες ότι αυτοί που ντύνονται στα κόκκινα είναι περισσότερο
σίγουροι ,με αυτοπεποίθηση για τον εαυτό τους;

Ήξερες ότι εκείνοι που ντύνονται στα κίτρινα ,είναι εκείνοι που
απολαμβάνουν την ομορφιά τους;

Ήξερες ότι εκείνοι που ντύνονται στα μαύρα, είναι εκείνοι που
θέλουν να περνούν απαρατήρητοι και χρειάζονται την βοήθεια και την
κατανόηση σου;

Ήξερες πως όταν βοηθάς κάποιον, η βοήθεια σου επιστρέφει πάλι σε
σένα εις διπλούν;

Ήξερες ότι είναι πιο εύκολο να πεις τι νιώθεις γράφοντας το,
παρά λέγοντάς το κατά πρόσωπο; Αλλά ήξερες ότι έχει μεγαλύτερη αξία όταν
αυτό το λες κατά πρόσωπο;

Ήξερες ότι αν ζητήσεις κάτι με πίστη, η ευχή σου θα εισακουστεί;

Ήξερες ότι μπορείς να κάνεις τα όνειρά σου να γίνουν
πραγματικότητα, όπως να ερωτευτείς, να γίνεις πλούσιος, να παραμείνεις
υγιείς, αν το ζητήσεις με πίστη. και αν πραγματικά ήξερες, θα έμενες
έκπληκτος από το τι μπορείς να κάνεις.

Αν δεν τα ήξερες όλα αυτά... τώρα τα έμαθες;"

Είναι στιγμές που

Είναι στιγμές που κλαις
και το δάκρυ δεν κυλάει στα μάγουλα,
καίγεσαι χωρίς φωτιά να υπάρχει,
γίνεσαι κομμάτια αλλά αίμα δεν τρέχει.

Ο πόνος είναι αβάσταχτος αλλά εσύ εξακολουθείς και γελάς.

Γελάς με ένα γέλιο πικρό, ειρωνικό και αστείρευτο για αυτά
που δεν μπορείς να αλλάξεις, ούτε να επέμβεις.
Η κραυγή περνάει το φράγμα του ήχου… δεν ακούγεται ούτε ψίθυρος..
Και περιμένεις, υπομένεις, τη στιγμή που αυτά θα αλλάξουν… , θα ακουστείς…θα ελευθερωθείς.

Εγώ όμως σ' ακούω
γίνομαι κ ο μ μ ά τ ι α επειδή νοιώθω αδύναμη που δεν μπορώ να κάνω τίποτα για σένα! :((

Κόψε και μοίρασε

~~Σ' αγαπώ και Μου Λείπεις~* - Goodbye my lover

ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ!!!