Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

ΓΙΑΤΙ ???

Το Τρένο της Ζωής

Πριν από λίγο καιρό διάβασα ένα βιβλίο, το οποίο παρομοίαζε τη ζωή με ένα ταξίδι με το τρένο.

Ένα πολύ ενδιαφέρον έργο.


Η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με το τρένο.
Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα,
σε μερικές στάσεις ευχάριστες εκπλήξεις
και βαθιά λύπη σε άλλες.


Όταν γεννιόμαστε και επιβιβαζόμαστε στο τρένο,
συναντάμε ανθρώπους, για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα μας συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού: τους γονείς μας.

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Αποβιβάζονται σε κάποια στάση και μας αφήνουν χωρίς την αγάπη, τη στοργή, τη φιλία και τη συντροφιά τους.


Ωστόσο επιβιβάζονται άλλα άτομα, που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για μας.
Είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας
κι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε


Μερικά από τα άτομα που επιβιβάζονται, βλέπουν το ταξίδι σαν ένα μικρό περίπατο


Άλλοι βρίσκουν μόνο λύπη στο ταξίδι τους.

Υπάρχουν πάλι άλλοι στο τρένο,
που είναι πάντα εκεί και έτοιμοι να βοηθήσουν αυτούς που τους χρειάζονται


Κάποιοι αφήνουν στην αποβίβαση μία αιώνια λαχτάρα.

Μερικοί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ξανά κι εμείς, δεν τους έχουμε καν αντιληφθεί..

Μας εκπλήσσει, ότι μερικοί από τους επιβάτες,
που αγαπάμε περισσότερο,
κάθονται σε κάποιο άλλο βαγόνι
και μας αφήνουν να κάνουμε μόνοι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού.

Αυτονόητα
απέχουμε,
και δεν μπαίνουμε στον κόπο
να τους ψάξουμε
και να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους βαγόνι



Δυστυχώς μερικές φορές δεν μπορούμε να καθίσουμε
δίπλα τους,
γιατί η θέση στην πλευρά τους είναι ήδη κατειλημμένη

Δεν πειράζει, έτσι είναι το ταξίδι: γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς…
....αλλά χωρίς επιστροφή.





Ας προσπαθήσουμε να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς.




Ας θυμόμαστε ότι σε κάθε τμήμα της διαδρομής ένας από τους επιβαίνοντες
μπορεί να έχει πρόβλημα και πιθανόν να χρειάζεται την κατανόησή μας.




Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και
κάποιος να
υπάρχει που θα μας καταλάβει.

Το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι
ότι δεν ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά,
όπως επίσης ελάχιστα ξέρουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συνταξιδιώτες μας, ούτε καν για εκείνον που κάθεται ακριβώς δίπλα μας.





Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και κάποιος
να υπάρχει που θα μας καταλάβει.





Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ
όταν κατέβω για πάντα από το τρένο..... Ναι, αυτό πιστεύω.

Ο χωρισμός από μερικούς φίλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού
θα είναι οδυνηρός.
Θα είναι πολύ λυπηρό να αφήσω μόνους τους αγαπημένους μου.
Αλλά έχω την ελπίδα,
πως κάποτε θα φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό
κι έχω την αίσθηση
ότι θα τους ξαναδώ να έρχονται με αποσκευές, τις οποίες δεν είχαν ακόμα στην επιβίβαση..

Αυτό που με κάνει ευτυχισμένο, είναι η σκέψη,
ότι κι εγώ βοήθησα να πλουτίσουν οι αποσκευές
τους και να γίνουν πιο πολύτιμες.






Φίλοι μου, ας προσέξουμε να έχουμε ένα καλό ταξίδι και στο τέλος
να δούμε ότι άξιζε τον κόπο.

Ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε κατά την αποβίβαση
μια κενή θέση πίσω μας, η οποία να αφήσει νοσταλγία
και όμορφες αναμνήσεις σ’ αυτούς που συνεχίζουν το ταξίδι.



Σ’ αυτούς, που είναι μέρος του δικού μου τρένου,
εύχομαι Καλό Ταξίδι !

Λοιπόν, ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας...

πες μου γιατί δεν γνωρίζω πιά τον εαυτό μου ;




Πες μου γιατί
τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό μου
Πες μου γιατί
δεν γνωρίζω πιά τον εαυτό μου.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Ειρωνίες??



.... οι πυρκαγιές στη χώρα μας, κατά το μεγαλύτερο μέρος προκαλούνται από αμέλεια....

Σταμάτα, Πεντέλη, Αγ. Στέφανος, Πικέρμη, Διόνυσος, Παλλήνη, Νέα Μάκρη.....

Προσπαθούν να μας πείσουν πως οι περισσότερες πυρκαγιές προκαλούνται κατά λάθος, ίσως και από το πέταγμα του αναμένου τσιγάρου….. κόψτε το το ρημάδι , για να γλιτώσουν τα δάση ….

from gold...idea

Γεια σου .....νεοέλληνα!!!


Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες
φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες
θέλω να γινω σαν Αμερικάνος,
μ' αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος
.....................
.....................

Καιω τα δέντρα χτίζω μαιζονέτες
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
σ' ένα κλουβι γραφείο σαν αγρίμι
παιζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι

Έλληνας νεοέλληνας

Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δεν σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Πόταμιά.

Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδέυει δώρο συσκευή
σ' ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο

Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δεν βγάζω άχνα.


Φάκα addidas μου πιασε την φτέρνα
μπερδεύω το τζουκ μποξ με τη λατέρνα.
πάνω απ του τάφου μου το κυπαρίσσι
μαύρη χελώνα με έχει κατουρήσει

Έλληνας νεοέλληνας
...................
...................

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Για άλλη μια φορά...!

Συνεπής στο ραντεβού τους και φέτος οι σύγχρονοι «Νέρωνες» και χτύπησαν πάλι σε πολλαπλά σημεία, σκορπώντας φωτιά στα μέρη που δεν έχουν ακόμα καταφέρει να πετύχουν το σκοπό τους.


Και πάλι τα κανάλια βρήκαν νέο θέμα συζητήσεις και το αναλύσουν και για πολλές πολλές μέρες και μπλα μπλα μπλα για το ποιος είναι υπεύθυνος για την καταστροφή αλλά κανείς δεν θα πιαστεί και κανείς δεν θα τιμωρηθεί…


Οι φωτιές θα σταματήσουν να καίνε και θα αφήσουν πίσω τους την μαυρίλα και την στενοχώρια στις ψυχές μας και κυρίως για αυτούς που παλεύουν μέρες για να προστατεύσουν την περιουσία τους από την καταστροφή.


Μια χούφτα ανεγκέφαλων παρτάκιδων, που βλέπουν κοντόφθαλμα το μέλλον, επηρεάζουν τη ζωή όλων.

Προτιμούν , στο όνομα του ατομικού τους συμφέροντος να φτιάξουν τις βίλες τους ύστερα από κάμποσο καιρό, ή να κάνουν «ανάπτυξη της περιοχής» με τσιμέντα, ή δημιουργώντας έναν ΧΥΤΑ….


Βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια προς την καταστροφή του πλανήτη μας. Κάθε χρόνο λιγοστεύουμε το πράσινο, το οξυγόνο τον αριθμό των ζώων και των πουλιών αλλά μεγαλώνουμε την τρύπα του όζοντος.


Θα κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας έναν έρημο πλανήτη χωρίς πράσινο, ζώα, πουλιά και νερό….


Τα ξέρουμε, τα βλέπουμε και αδρανούμε!! Και η φύση θα μας εκδικηθεί.

Και εγώ θεατής μαζί με πολλούς άλλους απλά παρακολουθώ τα γεγονότα από την ασφάλεια που μου παρέχει η απόσταση, αγανακτώντας και θυμώνοντας για την όλη κατάσταση και νιώθοντας ανήμπορη στο να κάνω κάτι να αλλάξω αυτή την κατάσταση.


Οπότε το μόνο που κάνω και εγώ είναι να μεμψιμοιρώ μαζί με την πλειοψηφία του κόσμου... περιμένοντας την συνέχεια σε έργο που έχω ξαναδεί...


from gold… idea

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Anathema - Lost control

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Θέλω ένα καρδιολόγο...



"θα τηνε κάψω την καρδιά
να μην ξαναγαπήσει
με πίκρες και με βάσανα
να μην ξαναγεμίσει"

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Προσοχή !! γιατί μια στιγμή απροσεξίας ...



Δεν πρέπει να προκαλούμε την μοίρα μας και την μοίρα των άλλων.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Το ξεπούλημα του Διαβόλου



Μια φορά κ ένα καιρό υπήρχε μια ιστορία ότι ο διάβολος αποφάσισε να παρατήσει τη δουλειά του και έβγαλε σε πώληση όλα του τα εργαλεία για όποιον είχε λεφτά να τα αγοράσει.

Εκείνη τη νύχτα λοιπόν που έκανε το ξεπούλημα είχε παρατάξει όλα τα εργαλεία ελκυστικά.
Ήταν ένας σιχαμερός σωρός με πολύ - κακεντρέχεια, δόλο, μίσος, ζήλεια,
απάτη - και το καθένα είχε μια ταμπελίτσα με την τιμή.

Λίγο πιο κει από τα υπόλοιπα ήταν ξαπλωμένο και ένα φαινομενικά
αβλαβές σφηνοειδές εργαλείο, πολύ ξεθωριασμένο και το οποίο είχε την πιο μεγάλη τιμή από όλα τα άλλα.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε κάποιος τον διάβολο.

«Αυτό είναι η απελπισία - η απογοήτευση» απάντησε.

«Και γιατί έχει τόσο μεγάλη τιμή;» ρώτησε ο ενδεχόμενος πελάτης.

«Γιατί», είπε ο διάβολος, «μου είναι πιο χρήσιμο από ότι τα υπόλοιπα. Μπορώ να χώνω τη μύτη μου και να μπαίνω μέσα σε ένα άτομο με αυτό όταν όλα τα άλλα είναι άχρηστα και δεν μπορώ να τον πλησιάσω.
Όταν μπω μέσα σε αυτό το πρόσωπο μπορώ να τον χρησιμοποιήσω όπως μου αρέσει γι' αυτό είναι τόσο ξεθωριασμένο, το χρησιμοποιώ σχεδόν σε όλους μια και πολύ λίγοι άνθρωποι ξέρουν ότι μου ανήκει.»



Είναι προφανές και δεν χρειάζεται να πω ότι η τιμή ήταν τόσο μεγάλη που κανείς δεν μπόρεσε να το αγοράσει. Και γι αυτό το χρησιμοποιεί ακόμη.


To Parapono

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Δεν είμαι εδώ για κανένα......... (ούτε για σένα)



"Έχω μάτια κλεισμένα και δεν με βρίσκει κανείς πια εμένα
Τα ‘χω όλα κρυμμένα και ούτε μίση ούτε αγάπες δείχνω πια
Δεν είμαι εδώ για κανένα και από εδώ και από όλα λείπω.
Δεν είμαι εδώ, δεν έχει χτύπο η καρδιά, δε ζω για κανένα
Δεν είμαι εδώ για κανένα, λέω πως δεν είμαι εδώ και λείπω
Δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά…….."(ούτε εσένα)

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

YpOgEiA ReUmAtA ~ KoItAs MaKrIa


Κοιτάς μακριά, μα δε μου λες τι βλέπεις.
Μιλάς σωστά, μα δε μου λες τι ξέρεις.
Έτσι κι εγώ δεν θα σου πω ποτέ μου,
πως πάντα θα ......

San Fws Ypogeia Reumata