Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!!!
Αυτό το τραγούδι αφιερωμένο στην δική μου γλυκιά μανούλα !♥♥<+.....
<<Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος ...;.
Κλείστηκε στο δωμάτιο κ άρχισε να στριφογυρίζει κι όλα τα πράγματα να
αναποδογυρίζει. Τις ζωγραφιές από τον τοίχο τις ξεκολλούσε κι όλα τα
παιχνίδια του χαλούσε ...;. «Θεέ μου» είπε η Μαμά. «Τι έχεις πάθει?» «Είμαι ένας ανάποδος και γκρινιάρης Μικρός και κανείς δε μ'; αγαπάει» είπε ο μικρός. «Μικρέ μου» είπε η Μαμά «όπως κ να σαι εγώ πάντα θα σ'; αγαπώ!». «Κι αν ήμουν αρκούδος, πάλι θα με φρόντιζες και θα μ'; αγαπούσες?» ρώτησε ο Μικρός. «Φυσικά» είπε η Μαμά. «Εγώ θα σ'; αγαπώ ότι κ αν γίνει». «Αν όμως γινόμουν πράσινο έντομο, πάλι θα μ'; αγαπούσες, πάλι θα με αγκάλιαζες και θα με φιλούσες?». «Φυσικά» είπε η Μαμά. «Εγώ πάντα σ'; αγαπώ ότι κ αν γίνει». «Ότι κ αν γίνει?» είπε ο Μικρός κ χαμογέλασε. «Και αν ήμουν κροκόδειλος?» «Θα σε αγκάλιαζα κ θα σε αγαπούσα κ τη νύχτα θα σου τραγουδούσα!» είπε η Μαμά.
«Χαλάει ποτέ η αγάπη?» ρώτησε ο Μικρός. «Λυγίζει άραγε κ σπάει? Και αν
ναι, μπορείς άραγε να την κολλήσεις, να την φτιάξεις και να την
χτίσεις?» «Α, δεν ξέρω» είπε η Μαμά. «Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα σ'; αγαπώ για πάντα». «Κ όταν πεθάνουμε και χαθούμε, θα μ'; αγαπάς ακόμη?» είπε ο Μικρός. «Θα υπάρχει ακόμη αγάπη?»
Η Μαμά τον πήρε στην αγκαλιά της τον Μικρό και κοίταξαν μαζί από το
παράθυρο τον ουρανό. Το φεγγάρι έφεγγε ψηλά και τα αστεράκια ήταν
φωτεινά. «Κοίτα, Μικρέ, τα αστεράκια πως λάμπουνε στον ουρανό. Ξέρεις
πως πολλά από αυτά έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια?» «Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό? Η αγάπη είναι σαν τα αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει κ πάντα φωτίζει!». >>
<<Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας κάνουν ευτυχισμένους χάρη στην απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας. Κάποιους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάι μας, βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε, ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων. Όλους τους ονομάζουμε φίλους και υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη αυτών. Ίσως το φύλλο κάθε δέντρου να χαρακτηρίζει τους φίλους μας. Το πρώτο που ξεπροβάλλει είναι ο πατέρας και η μητέρα μας, μάς δείχνουν τι είναι η ζωή. Στη συνέχεια έρχονται οι αδελφικοί φίλοι με τους οποίους μοιραζόμαστε το χώρο μας, για να ανθίσουν και αυτοί όπως κι εμείς. Καταλήγουμε να αναγνωρίσουμε σε ολόκληρη την οικογένεια φύλλων αυτούς που σεβόμαστε και επιθυμούμε το καλό τους. Επιπλέον, η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους, αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας. Πολλούς από αυτούς τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές, φίλους καρδιακούς. Είναι ειλικρινείς, είναι αληθινοί. Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά, ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους. Και, μερικές φορές, κάποια από αυτές τις αδερφές ψυχές αναφλέγεται μέσα στην καρδιά μας και τότε γίνεται ερωτικά εμπνευσμένος φίλος. Αυτός δίνει λάμψη στα μάτια μας, μουσική στα χείλη μας, φτερά στα πόδια μας, πεταλούδες στο στομάχι μας… Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι, αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές, ή για λίγες μέρες ή ώρες. Αυτοί συνήθως στολίζουν το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα για όσο καιρό είμαστε κοντά τους. Μιλώντας για κοντά, δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους, εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου. Περνάει ο καιρός, το καλοκαίρι φεύγει, πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας - μερικά γεννιούνται σε άλλο καλοκαίρι, και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές. Αλλά αυτό που μας κάνει πιο ευτυχισμένους είναι η συνειδητοποίηση ότι τα φύλλα που έπεσαν συνεχίζουν να είναι κοντά μας, να τρέφουν τις ρίζες μας με χαρά. Είναι αναμνήσεις εκπληκτικών στιγμών που διασχίσανε το μονοπάτι μας. Σας εύχομαι, φύλλα του δέντρου μου, ειρήνη, αγάπη, υγεία, τύχη και ευημερία. Σήμερα και πάντα …γιατί απλά κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό. Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς. Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά, αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δεν μας άφησαν τίποτα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας και η πιο προφανής απόδειξη ότι δύο ψυχές δε συναντιούνται τυχαία.>>
Έφτιαξε λοιπόν μια πινακίδα κι όπως έβαζε το τελευταίο καρφί, αισθάνθηκε κάποιον να τον τραβά από το μανίκι. Γύρισε κι είδε...ένα μικρό αγόρι. "Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι" είπε το αγόρι. Ο αγρότης σκέφτηκε λίγο και απάντησε. "Ξέρεις, αυτά τα κουταβάκια είναι από πολύ σπουδαίους γονείς και στοιχίζουν πολλά χρήματα." Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό. Μετά έβγαλε από τη τσέπη του μερικά κέρματα, τα έδειχνε στον αγρότη και ρώτησε "έχω αυτά τα χρήματα. Φτάνουν για να δω τα κουταβάκια;" Ο αγρότης έβγαλε ένα σφύριγμα και στη στιγμή πετάχτηκε από το σκυλόσπιτο η μαμά σκύλα κι από πίσω της τρέχοντας πέντε γούνινες μπαλίτσες. Το αγόρι τα κοιτούσε με μάτια γεμάτα ευτυχία. Ξαφνικά, είδε μια ακόμα γούνινη μπαλίτσα να έρχεται προς το μέρος τους, ακολουθώντας όμως με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουτάβια. Σερνόταν και αγωνιζόταν να τα φτάσει. "Αυτό θέλω" είπε το αγόρι. "Μα δεν μπορείς να πάρεις αυτό" είπε ο αγρότης. "Δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουτάβια". Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας… δύο ατσάλινες λάμες να συγκρατούν το πόδι του και να καταλήγουν σε ένα ειδικό παπούτσι... "Βλέπετε κύριε" είπε το αγόρι, "ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω πολύ καλά & θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να το ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ". Ο αγρότης με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το απόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού. "Πόσο κάνει κύριε;" ρώτησε ο μικρός. "Τίποτα δεν κάνει αγόρι μου" είπε ο αγρότης, "ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ & ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ'
Αν και όλες οι ευχές είναι στερεότυπες και επαναλαμβανόμενες από όλους μας, εγώ πάντως τις στέλνω με όλη μου την καρδιά. ΕYXOMAI η νέα χρονιά να δώσει σε όλους ΥΓΕΙΑ (ψυχική και σωματική) , με περισσότερη ΑΓΑΠΗ μεταξύ μας και με μεγαλύτερη ΔΥΝΑΜΗ για να μπορούμε να ξεπερνάμε τα προβλήματα μας και να συνεχίσουμε να ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ!!!
Δεν είμαι συγγραφέας ούτε ποιήτρια. Είμαι μια απλή ταξιδεύτρια των ιστοσελίδων και της ζωής.
Όσα γράφονται στο μπλοκ μου απλά μου άρεσαν ή με άγγιξαν.
Ελπίζω πως θα αρέσουν και ίσως αγγίξουν και κάποιους από σας!