Μαντινάδες

"Το ξέρεις ότι σ' αγαπώ
μη με ρωτήσεις πόσο
γιατί δεν έχω τη σωστή
απάντηση να δώσω."

"Δότης θα γίνω της καρδιάς
να μην ταφεί στο χώμα
να ζει αυτή να σ' αγαπά
κι ας είναι σ' αλλο σώμα."


"Μη φοβηθείς αν αισθανθείς
κάτι στο πρόσωπο σου,
η σκέψη μου είναι που ζητά
ένα χαμόγελο σου."

"Ξέχασες πως στον πόνο σου
και εγώ μαζί πονούσα
και στη δική σου τη χαρά
μαζί και εγώ γελούσα"

"Πως να το πω δεν σ' αγαπώ
που μ' άφησες σημάδι
σαν τα σβησμένα κάρβουνα
είν' η καρδιά μου μαύρη"

"Συ μέμαθες πως αγαπούν
πως πίνουν πως γλεντούνε
μάθε με τώρα δυο καρδιές
πως ζουν σαν χωριστούνε."

Kalimera

Ο έρωτας είναι τυφλός...... ορίστε και η απόδειξη!

; )

Μένω εκτός

poso mou leipeis!!!

ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ!

...γιατί στο μυαλό του ανθρώπου...μόνο ο άνθρωπος υπάρχει!

1. Το ταίρι του έχει τραυματιστεί και η κατάσταση είναι πολύ άσχημη.





2. Της φέρνει φαγητό και την φροντίζει στοργικά







3. Της φέρνει κι άλλο φαγητό, όμως σοκάρεται από το θάνατό της και προσπαθεί να την συνεφέρει






4. Συνειδητοποιεί ότι είναι νεκρή και κλαίει γοερά.







5. Στέκεται πλάι της κι εξακολουθεί να κλαίει.







6. Αποδέχεται πια ότι δεν θα ξαναγυρίσει κοντά του





Αυτές οι φωτογραφίες των δύο πουλιών τραβήχτηκαν στην Ουκρανία.
Ο φωτογράφος τις πούλησε με συμβολικό αντίτιμο σε πασίγνωστη γαλλική εφημερίδα.
Και όλα τα φύλλα της συγκεκριμένης εφημερίδας ξεπουλήθηκαν την ημέρα της
δημοσίευσης αυτών των εικόνων.

Δυστυχώς οι άνθρωποι είμαστε τόσο εγωιστές που νομίζουμε πως μόνο εμείς έχουμε αισθήματα και νοιώθουμε τη χαρά, τη συγκίνηση,.... και πως μόνο εμείς νοιώθουμε τον πόνο της απώλειας.

Αυτό το «Κάποτε».....

 Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
 Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
 Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω τηλεφώνου, MSN και Skype.
 Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
 Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και διπλοκλειδώνουμε και τις καρδιές μας για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει.
 Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει»...
 Κάποτε τα παιδιά τα μεγαλώνανε οι γιαγιάδες και οι παππούδες με παραμύθια, Σήμερα μεγαλώνουν με την τηλεόραση βλέποντας τους ήρωες να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
 Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation και p.c.
 Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με….. κάτι άλλο.
 Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος
 Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.
 Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.
 Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ, και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
 Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ...
 Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
 Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
 Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για…………………………….κανένα....
 Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό....

Στις Μανούλες όλου του κόσμου!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!
Γιατί μάνα δεν είναι μόνο εκείνη που γεννά....

ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ
είναι άλλη μια ευκαιρία για να πω....

Γιάννης Κότσιρας - Λες και δεν ήσουνα κανείς

Η πραγματική ιστορία των δύο τενόρων!

Υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και ευαισθησία!!

"Είναι μία ιστορία που λίγοι την γνωρίζουν…
Η ιστορία αναφέρεται στους δύο από τους τρεις μεγάλους
τενόρους,που τραγουδώντας μαζί μάγεψαν τον κόσμο!
Έστω και αν δεν έχεις πάει στην Ισπανία, θα πρέπει να
έχεις ακούσει, για την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ
Καταλανών και Μαδριλένων. Κι’ αυτό γιατί οι Καταλανοί
παλεύουν γιατην αυτονομία τους, σε μία Ισπανία
ελεγχόμενη από τη Μαδρίτη!


Λοιπόν… ο PLÁCIDO DOMINGO είναι Μαδριλένος και ο JOSÉ CARRERA είναι Καταλανός. Για πολιτικές διαφορές το 1984, ο CARRERA και ο DOMINGO έγίναν εχθροί!

Πάντα στις συναυλίες που τους καλούσαν να τραγουδήσουν, σε οποιοδήποτε μέρος της γης, έβαζαν και οι δύο στα συμβόλαιά τους σαν όρο απαράβατο, ότι δεν θα τραγουδήσουν, αν ο αντίπαλός ήταν καλεσμένος!

Το 1978 παρουσιάστηκε στον KARRERAS ένας εχθρός πολύ πιο ισχυρός από τον PLACIDO DOMINGO. Σε κάποιες εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε ότι είχε.. ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ!

Η πάλη ενάντια στον καρκίνο ήταν πολύ δύσκολη.

Οι μακροχρόνιες θεραπείες, η μεταμόσχευση νωτιαίου μυελού και οι συνεχείς αλλαγές του αίματός του, τον υποχρέωναν να ταξιδεύει κάθε μήνα στην Αμερική.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, του ήταν αδύνατον να δουλέψει. Και παρ’ όλο που είχε μια μεγάλη περιουσία, όλα αυτά τα τεράστια έξοδα, τον έφεραν σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση!

Όταν πια δεν είχε άλλα χρήματα, κάποιος φίλος
του τον πληροφόρησε, ότι πρόσφατα στη Μαδρίτη
δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα, που θεράπευε
δωρεάν αρρώστους με λευχαιμία.
Χάρη στην φροντίδα του ιδρύματος “FORMOZA”,
ο KARRERA νίκησε την ασθένειά του
και άρχισε να ξανατραγουδάει!!


Αυτό του έφερε πάλι πολλά κέρδη, όπως άλλωστε το άξιζε
και αποφάσισε να γίνει δωρητής του ιδρύματος!
Όταν διάβασε το καταστατικό, είδε με έκπληξη,
ότι ιδρυτής και πρόεδρος του ιδρύματος
ήταν ο PLACIDO DOMINGO!!!
Γρήγορα ανακάλυψε, ότι ο DOMINGO είχε δημιουργήσει αυτό
το ίδρυμα για να τον βοηθήσει και είχε ζητήσει να μη το μάθει
Ο KARRERA και νοιώσει ταπεινωμένος που θα αναγκαζόταν
να δεχθεί την βοήθεια του εχθρού του!


Το πιο συγκινητικό όμως, ήταν η συνάντηση
αυτών των δύο μεγάλων καλλιτεχνών!
Κατά την διάρκεια μιας συναυλίας του PLACIDO DOMINGO
στην Μαδρίτη, o JOZE KARRERAS ξάφνιασε τους πάντες.
Διακόπτοντας την συναυλία ανέβηκε στη σκηνή, γονάτισε
ταπεινά μπροστά στα πόδια του “εχθρού” του,
του ζήτησε συγνώμη και τον ευχαρίστησε
δημόσια για το καλό που του έκανε!

Ο PLACIDO DOMINGO, τον βοήθησε να σηκωθεί και με μία ζεστή αγκαλιά, ξεκίνησαν μια δυνατή και τρυφερή φιλία!!!
Μετά από καιρό, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον DOMINGO:
«Γιατί δημιουργήσατε το ίδρυμα “FORMOZA”, αφού το ξέρατε καλά, ότι εκτός που θα βοηθούσατε έναν εχθρό σας, θα δίνατε τη δυνατότητα σε έναν αντίπαλο, να σας ανταγωνίζεται;»
Η απάντηση του ήταν σύντομη και καθοριστική!

Γιατί ήταν άδικο να χαθεί μια
φωνή σαν τη δική του!!!!”


Αυτό είναι ένα δείγμα ανθρώπινης ευαισθησίας, που θα πρέπει να γίνει σε όλους μας ένα φωτεινό παράδειγμα!!!

Σ' έχω βρεί... και σε χάνω

Τα μικρόβια~Μαχαιριτσας/Κοτσιρας

ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΥΤΟ. ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΡΚΕΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, ΕΝΑ ΦΙΛΙ, ΕΝΑ ΧΑΔΙ...
Θέλω παιδίατρο, αναγνώριση κι αγάπη
κι αντί γι' αυτά έχω εσένα που φορτώνεις,
Ψάχνω για έγκριση στα μάτια σου
και μου γυρνάς την πλάτη,
στην πλάτη έχεις τα μάτια και σκοτώνεις........κλπ.

Μέχρι αίμα να βγει

H αυλαία έχει πέσει
Τέλειωσε και η μάχη αυτή
Τελειωμένοι και οι δύο
Ψάχνουν για το νικητή.

πόσο πολύ......

Τα μάτια υγρά, τα χείλη κλειστά
Ζωή φυλακισμένη...στα πρέπει δεμένη...
κραυγή σιωπής...που να ακουστεί!!!

Οι μεγαλύτερες αγάπες είναι αυτές που δεν τις ζήσαμε, και δεν τις έφθειρε ο χρόνος...