...γι’ αυτό κ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι…..

" τι δεν θα δινα για να μπορώ να ονειρεύομαι....
χωρίς όρια, χωρίς πρέπει

απλά να ονειρεύομαι…
να κοιτάζω το φεγγάρι… και να ελπίζω πως κάπου…
υπάρχει μια σκάλα που θα μας ανεβάσει όλους εκεί ψηλά...
να κοιτάζω τη θάλασσα …και να μην σκέφτομαι τίποτα…
να απολαμβάνω μόνο το απέραντο γαλάζιο της…

να σηκώνω τα χέρια στον ουρανό και να αγγίζω τα αστέρια…
να περπατάω στη βροχή…να μυρίζω το βρεγμένο χώμα…
και να ακούω μόνο τον άνεμο..
να μου ψιθυρίζει όσα η ψυχή μου θέλει να μου πει..

να βλέπω τα πουλιά που πετούν….
και να γίνομαι κ εγώ ένα από αυτά…
να παρατηρώ τα σύννεφα… κ σαν μικρό παιδί…
να νοιώθω πως περπατάω πάνω τους…

να προχωράω στο δρόμο
κ δίπλα μου να βλέπω τους αγγέλους μου…
όχι δυστυχισμένους και ξεχασμένους ανθρώπους…

να κλείνω τα μάτια μου κ να δακρύζω…
όχι επειδή φοβάμαι…
μα επειδή δεν χωρούν την ομορφιά του κόσμου…

να παίρνω μια κιθάρα και με την μελωδία της…
να πλάθω εικόνες κ να ξεδιπλώνω τα συναισθήματα μου…

να κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια…
κ να βλέπω τις αλήθειες που κρύβουν μέσα τους….

με κούρασε η ψευτιά σας…τα δήθεν «πρέπει» σας….
με πονάει το ψεύτικο χαμόγελο σας, το ψεύτικο κλάμα σας…
οι ψεύτικες, αγκαλιές σας, τα ψεύτικα φιλιά σας…

εγώ ονειρευόμουν πάντα έναν κόσμο όμορφο γεμάτο αλήθειες… γεμάτο αγάπη…
γεμάτο ελευθερίες…εσείς μπορεί να θάψατε τα όνειρα σας… να ξεχάσατε… εγώ όμως όχι….

γι’ αυτό κ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι… ό,τι κ αν μου λέτε εσείς…."