Ο 0υρανός άρχισε να κάνει τις κλάψες του, μια και το καλοκαιράκι μας αποχαιρέτησε εδώ και κάμποσες μέρες.
Ο συναγερμός χτύπησε με την πρώτη βροχή.
Εμπρός στ’ άρματα για το σαλλιγκαρομάζεμα, (ακούστηκε η φωνή από το τηλέφωνο). Σε δύο ώρες φεύγουμε.
- Τον απαραίτητο εξοπλισμό... ρούχα παπούτσια άνετα…. δεν πιστεύω να βάλετε γόβα στιλέτο... αδιάβροχα και σακούλες να μην ξεχάσετε τίποτα... και φεύγουμε για την εύρεση του πολυπόθητου μεζέ.
- Πόσες τσάντες πήρατε;
- Δύο ο καθένας
- Για να δούμε βρε τι θα βάλετε μέσα!!!
- Ε, τι στην ευχή δύο σαλιγκάρια έστω και μουρμούρια (τα μικρά καφέ σαλιγκάρια που κάνουν περίεργο ήχο), ένα για την κάθε σακούλα θα τα βρω εγώ, τους έχω κλείσει ραντεβού.
- Ναι και να κάνεις τους μισούς μπουμπουριστούς και τους άλλους στιφάδο!
- Ο πατέρας μου είπε πως άδικα πάμε, δεν θα έχουνε βγει μια και δεν έβρεξε καλά.
- Εκεί που πάμε έχει άλλο καιρό. Είναι καλοί ανθρώποι και ο Θεός στέλνει περισσότερη βροχή…
- Ας μην φάει από αυτούς που θα βρούμε να φάει από την άλλη «φουρνιά»… που θα έχει βρέξει.
Τα πειράγματα έπεφταν σύννεφο, υπήρχε όμως κι η κρυφή ανησυχία για το αποτέλεσμα της εξόρμισης.
Ο δρόμος δύσκολος ανηφορικός αλλά το αυτοκίνητο δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου.
- Κατεβείτε εδώ. Ανεβαίνουμε με τα πόδια από δω και πέρα.
Βγήκαμε από το αμάξι και ο δροσερός αέρας με τις ανακατεμένες μυρωδιές του τρύπωσε στη μύτη μας.
Οι πνεύμονες φούσκωσαν για να πάρουν το άρωμα από το φλισκούνι, τη ρίγανη , το θυμάρι και τη βροχή, καθώς και τις μυρωδιές από τα άλλα αγριόχορτα. Στα πιο απίθανα μέρη, τρυπωμένα για να προστατευτούν απο τον καιρό, τα κυκλάμινα ξεπετούν δειλά δειλά τα κεφαλάκια τους.
Η πλαγιά χωρίς μονοπάτι , γεμάτη πέτρες και θάμνους. Η προσοχή τεταμένη για την εύρεση του πολυπόθητου θησαυρού.
Πέρασαν 20 λεπτά και ξαφνικά ακούστε μια φωνή:
- Έεεναααα!! Ζήτω!! Καλή αρχή!!
δύοοοοο! (η εύρεση των πρώτων σαλλιγγαριών ήταν γεγονός πλέον, οι υπόλοιποι με κρυφή ζήλια ψάχναμε πιο προσεκτικά)
- Που στην ευχή κρύφτηκαν; Ο δεύτερος που βρήκες είναι δικός μου!!
- Έλα στο θειο μωρό μου, επιτέλους!!
- Εγώ βρήκα δύο μαζί σε αναπαραγωγική στάση!
- Και εγώ το ίδιο!
- Βρε άκαρδοι στην καλύτερη στιγμή τα διακόπτεται; Ματάκιδες!!!
- Ας συνεχίσουν την δουλειά τους μέσα στην σακούλα!! είδατε διακριτικότητα;
- Βρε τα άτιμα που πήγαν και χώθηκαν!! ανάμεσα στις πέτρες, στις κόγχες των πετρωμάτων, στο χώμα.
Οι ώρες κυλούσαν στο πι και φι, άρχισε να νυχτώνει και η ώρα της επιστροφής έφτασε.
Η εξόρμηση είχε το πολυπόθητο αποτέλεσμα….
(from gold....idea 21/9/2009)
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου